Gas Monkey

Ik ben nu iets meer dan een maand thuis uit het ziekenhuis en de centrale vraag van veel mensen is: “Hoe gaat het met je?”. En dat is nou juist een moeilijke vraag om antwoord op te geven. Alle zaken bij elkaar afgewogen is, denk ik, de conclusie dat het best redelijk goed gaat. “Ik mag niet klagen”, zeg ik dan; maar ik schijn dat wel te mogen zeggen een aantal mensen die om mij heen staan en mij begeleiden door het proces.

In de hoek van onze woonkamer staat een stoel die we een jaar geleden hebben gekocht. Het is zo’n Prominent-achtig ding die zou kunnen helpen bij het opstaan als het moet. Je hoeft niet langer oud en versleten te zijn om zo’n ding in huis te hebben want zelfs oud Formule 1 coureurs kopen zo’n ding samen met hun vrouw. Dat weet ik want, gezeten op de stoel, zie ik dagelijks heel veel (heel veel) reclame langs komen op televisie. Televisie kijken is mijn nieuwe dagbesteding. En zoals bij iedere dagbesteding zitten er ook minder leuke dingen aan; en in dit geval is dat de onophoudelijke stroom aan reclame. Hierbij spant overigens CarGlass de kroon, maar dat laat ik nu voor wat het is.

Eén van de programma’s die ik met plezier bekijk is Fast N Loud op Discovery. Dit programma volgt een garage “Gas Monkey” en haar personeel. Ze kopen ergens een barrel en nemen dat mee naar de werkplaats. Er volgt een discussie over de wijsheid van de aankoop en de mogelijkheden en beperkingen van het ding. Uiteindelijk wordt er een besluit genomen over de te behalen doelstelling en wordt er gestart, meestal na de reclame, met de werkzaamheden. En deze week was er een aflevering die mij inspireerde tot het schrijven van dit epistel.

Er wordt een rode pick up binnengereden waarover iedereen zeer tevreden is. Goede prijs en de wagen is in goede conditie. Niemand klaagt over een eventuele miskoop en niemand wordt voor gek verklaard. Al snel wordt overgegaan tot het maken van een plan van aanpak voor het barrel en de Monkeys gaan aan het werk. De pick up wordt helemaal gestript. Interieur eruit, motor los en de opbouw losgemaakt van het chassis. Nieuwe onderdelen worden besteld want de auto’s van Gas Monkey worden allemaal gepimpt. Krijgen een dikke vette motor en bijbehorende wielen en toestanden. Iedereen is vol goede moed op een goede afloop en de sfeer zit er lekker in. Een van de zaken die op het lijstje staat is dat er een nieuwe verflaag moet worden aangebracht. Een nieuwe verflaag tijdens het pimpen houdt in dat de gehele carresorie grondig nagelopen wordt op roest en plamuur en deuken vakkundig worden verwijderd. Een schuurapparaat verwijderd de oude lak en legt de daadwerkelijke staat van auto bloot. En hier kwam de ‘aap’ uit de mouw. Het metaal/aluminium was op heel veel plaatsen erg slecht. Soms kon je er bijna doorheen kijken en op andere plekken was het weggerot en dichtgeplamuurd. Aan het einde van de voorbereiding zaten er her en der dikke gaten in de carresorie en sloeg de stemming om in de garage. Het woord miskoop werd hier en daar gemurmeld. De mooie, goed geprijsde, rode pick up had toch wel wat verborgen gebreken.

De aflevering gaat gestaag verder, vanzelfsprekend onderbroken door de nodige reclame van Abdel die waarschuwt voor sterretjes in mijn voorruit. De Monkeys schelden en vloeken op de carresorie en de baas van Gas Monkey ziet zijn zekere winst als sneeuw voor de zon verdwijnen. Toch wordt de pick up hersteld en wordt het uiteindelijk een dikke vette bak met een veel te dikke motor; om over de uitstoot nog maar te zwijgen van het ding. De winst die gemaakt wordt bij de verkoop is ook niet slecht al wijst de garagehouder er nog wel een paar keer op dat het meer had kunnen zijn als de gaten er niet waren geweest. Hup! Aan het bier! Op naar het volgende project, na de reclame.

In augustus vorig jaar kwam ik niets vermoedend de spreekkamer van mijn dokter Bloed binnengelopen en bleek mijn fantastische lijf toch hier en daar te rommelen. De achtbaan begon en rijdt nog steeds. Aanvankelijk leek het een ingewikkelde maar haalbare klus te zijn. Gaandeweg echter bleken er toch wel een hele zwik verborgen gebreken in dit lijf te zitten. De chromosoomafwijking is dan toch wel de meest ernstige. Quick wins zaten er niet in bij Hans Douma. Maar toch is het hele garagebedrijf door blijven sleutelen. Aan alle kanten ben ik uit elkaar geschroefd en gereviseerd. Gaten dicht gesmeerd en een nieuwe laklaag hier en daar aangebracht. Als kers op de taart is de oude motor vakkundig gesloopt, hopelijk, en een nieuwe er in gejast. We zijn onderweg naar de onthulling!

Hoe gaat het met je? Ik denk wel goed. Maar het is wel erg zwaar moet mij van het hart. Fysiek komt er veel op me af maar misschien is de mentale uitdaging nog wel het grootst. Fysiek kan ik me redelijk handhaven maar is er slechts een fractie overgebleven van de energie die ik in de zomervakantie had. Misschien herstelt zich dit nog, maar het kan ook de eindstand zijn. En hier komt de mentale component langs. We weten niet hoe het zich zal ontwikkelen. Veel voortekenen zijn (erg) goed. De complicaties zijn scherp maar overbrugbaar uiteindelijk. Maar hoe de vlag er bij zal hangen in januari 2022? Dat blijft een grote vraag. Maar toch denk ik dat het wel goed gaat. Ik geniet van het thuis zijn. Ik geniet (meestal) van mijn dochters. Olga is mijn held in hoe ze mij ondersteund daar waar het moet. We zetten door! We gaan richting een eindstreep. We zetten met potlood een vakantie op de kalender in juli 2022. Hup! En gaan!