Ik word zenuwachtig

Een paar dagen geleden was in het nieuws dat Denemarken het toedienen van het Astra-Zenica vaccin staakt vanwege onvoorziene ernstige bijwerkingen bij een aantal patiënten. Denemarken wees nog niet de beschuldigende vinger naar de fabrikant maar staakte het toedienen even uit voorzorg. De pers in Nederland wilde graag weten wat Hugo er van vond en vroeg het hem. Hugo was standvastig als altijd en vertelde dat wij gewoon doorgingen en de vermoedens niet door hem werden gezien. “Ga maar rustig slapen” was de boodschap van Hugo.

Vandaag kopte de NOS dat Nederland het toedienen van het Astra-Zenica vaccin staakt vanwege onvoorziene ernstige bijwerkingen bij een aantal patiënten. Hugo wees nog niet met de beschuldigende vinger naar de fabrikant maar het toendienen werd even tijdelijk gestaakt uit voorzorg. Standvastige Hugo zorgt voor z’n burgers door ferme besluiten te nemen. Ik word hier dus zenuwachtig van. Wie is Hugo? Wat denkt hij? Hoe overweegt hij en hoe wil hij zich presenteren?

Toen Hugo minister werd in dit kabinet was hij de minister met de ‘schoenen’. Hij kreeg op z’n dak in de media omdat hij meer opviel dan de premier en de koning door zijn schoenen. Hugo zou te veel op zichzelf gericht zijn en het landsbelang op een ander plan hebben staan. Hoewel ik de feedback snapte werkte ik in een sector die Hugo een warm hart toedroeg. In de eerste maanden heeft Hugo beslissingen genomen voor de jeugdzorg die positief waren. Ik was best tevreden over een minister die soms zijn staatssectaris overrulde door een dikke brief vanuit het ministerie. Maar toen kwam er één of ander virus. Niet zo spannend hoor, maar inmiddels staat de hele wereld op z’n kop. Hugo was aan zet, samen met Mark.

Hugo heeft een nieuw hobby. Hugo verzamelt mediamomenten en persconferenties. Hugo kent z’n plek, want hij komt altijd als tweede aan de beurt tijdens de conferenties. Soms mag hij met Irma, maar vaak wordt Irma vervangen voordat hij mag beginnen. Maar Hugo komt altijd met goed nieuws! Althans, dat denk ik want na twee minuten ben ik ‘weg’. Hugo zegt namelijk heel veel. Veel van wat hij zegt is al op de stip gelegd door Mark. Maar Hugo geeft er zijn eigen draai aan. Hugo bouwt een app, een site, een fantastisch vaccin en alle bijbehorende faciliteiten. Hugo denkt in mogelijkheden en niet in beperkingen. Met die Hugo kan de oorlog worden gewonnen! Maar inmiddels word ik een beetje zenuwachtig van Hugo. Hugo is consistent in het dragen van bijzondere schoenen, maar op veel andere fronten is de consistentie in taal en maatregelen ver te zoeken.

Hugo kan niet zo goed plannen. Ik ook niet, maar ik roep er dan ook niet zoveel over. Hugo lijkt het moeilijk te vinden om het overzicht te behouden. Hoe snel kan iets worden gerealiseerd? Volgens Hugo kan dat ‘morgen’. Maar snel blijkt dan dat Hugo iets te optimistisch is geweest. Desgevraagd geeft Hugo daar vervolgens een woordenstorm aan waardoor de vraag ineens is verdwenen. Maar feit blijft dat hij er helemaal naast zat. De contacten van Hugo met de fabrikanten blijken toch niet zo dik als hij zelf heeft geroepen. Ineens kunnen we er niets aan doen dat er te weinig vaccins worden geleverd. Aanvankelijk dacht ik: “Ach, arme man, wat een pech heeft hij!”. Inmiddels niet meer. Inmiddels zie ik een patroon van roeptoetteren en duiken; Hugo heeft dit tot ware topsport verheven; met Mark als bondscoach op de bank. Ik geloof het allemaal niet meer zo.

Maar ik word ook zenuwachtig van dit gedrag. Hij roept dan dat de reguliere zorg niet in gevaar komt. Hij roept dan dat een plek op de IC beschikbaar blijft voor hen die dat nodig hebben. Hij roept dan dat er een perspectief is en de zomer misschien gewoon gevierd kan worden. Hij roept er overigens niet bij welk jaartal hij bedoelt. Ik word er zenuwachtig van. Stel dat ik binnenkort op een bed van het MC lig en Hugo een ingeving krijgt. Stel dat hij een ingeving krijgt dat mijn experimentele medicijn heel goed helpt tegen COVID en hij de hele voorraad claimt voor de bevolking van Volendam. Of een ingeving dat het experiment net zo goed in z’n geheel thuis kan worden uitgevoerd. Subjecten krijgen een boekje mee met instructies; of beter: een app! De bedden die dan vrij komen kunnen worden gebruikt door politici die oververmoeid zijn geraakt door de verkiezingen. Je weet maar nooit met onze Hugo. Ik word er zenuwachtig van.

Voor mij heeft het te maken met vertrouwen, ongeacht de uitkomst. Dat is wel een uitdaging gebleken de afgelopen maanden. Toch ga ik mij overgeven als ik mee mag doen. Woensdag aanstaande zit ik tegenover mijn nieuwe dokter zit. Als zij mij vertelt dat mijn statistieken er goed uitzien dan mag ik meedoen aan een proefje waar nogal wat vanaf hangt. Ik hoop dat niemand Hugo op een ideetje brengt. Daar vertrouw ik op!