Leuke Mie

Ziekenhuis voedsel. De meeste mensen die je hoort over een opname in het ziekenhuis roepen op enig moment iets over het voedsel dat je aangeboden krijgt in het hotel. De strekking van de meeste verhalen is dat alle groente tot snot wordt gekookt en het doorgaands de grootste uitdaging van de opname is. Het beeld:

Een grote hal gelijkend op een mortuarium met hele grote dampende ketels en aluminium werkbladen. Witte tegels op de wand en op de vloer. Gangpaden vol met deze apparaten. In deze gangpaden lopen poppetjes met (voorheen) witte kleding en slecht afhangende koksmutsen. De kleding is besmeurd met voedsel van tenminste een week. Aan het begin van al deze gangpaden worden kisten met groente een aardappelen aangevoerd door poppetjes is blauwe pakken. Ze lopen af en aan naar het laadperron. Op het laadperron rijden er vrachtwagens af en aan vanaf het afgebroken marktterein van deze ochtend. Dat wat niet verkocht is wordt bij het ziekenhuis uitgeladen. Boven in de hal hangt een glazen kantoor waar een te dikke man overzicht houdt en zo nu en dan aantekeningen maakt over het al of niet functioneren van de poppetjes. Hij is pissig omdat de zuivelvrachtwagen te laat is en de toetjes en melkjes die nog op voorraad zijn eigenlijk niet meer mogen worden uitgeleverd.

Aardappelen worden geschild en de schillen verdwijnen op een lopende band waar ze uiteindelijk een hakselaar binnengaan om verwerkt te worden tot puree. De geschilde aardappelen verdwijnen in een van de vele dampende ketels. Vanavond staat er rode kool op het menu en de patiënt mag kiezen of hij daar puree bij wil of echte aardappelen. Zout is verboden omdat een van de doelstellingen van dit ziekenhuis is om het aantal patiënten met een hoge bloeddruk zo laag mogelijk te houden.

Aan het einde van de rijen staan de wagens die de maaltijden warm houden. Als de rode lamp op de ketels brandt mag deze leeggeschept worden op een bord om vervolgens op een dienblad met deksel in de warme kar te verdwijnen. Een poppetje in een groene jas sleept de volle kar naar de volgende ruimte waar de kar later op de dag wordt opgehaald en naar de afdeling wordt gebracht. Rode Kool is moeilijk want deze gaart door nadat de warmebron is uitgezet. Dus hij moet meer dan beetgaar uit de pan om vervolgens als een mooie gelei te verschijnen als de patiënt het deksel van zijn dienblad aftilt. “Eet smakelijk meneer Douma!”.

Hoe de hal er in het echt uitziet weet ik niet, ik ben er nooit geweest en mag er ook niet heen. Maar het eindresultaat op mijn bord komt meestal niet overeen met dit beeld. De Rode Kool was een uitdaging heb ik proefondervindelijk vastgesteld net als een aantal andere gerechten. Maar er moet worden gezegd dat de kwaliteit van de maaltijden, volgens mij, best goed is. Ja, het komt uit een grote keuken en daardoor niet helemaal op maat geregeld. Maar met deze wetenschap ben ik eigenlijk best tevreden. Vanavond had ik een vegetarische keuze omdat de vis keuze me niet aanstond. De keuze was Bamie. De woordgrap diende zich vanochtend tijdens het bezoek met Olga aan. Deze Bamie was best leuk. Leuke Mie.

Grote dank aan de dames van Thuisbezorgd!

https://www.youtube.com/watch?v=ZcJjMnHoIBI