Dag 5

Heel Holland Bakt ten spijt heb ik een slechte nacht gehad. Draaien en draaien en dito malen. Ik had slaapondersteuning geslikt en was daarop heerlijk ingeslapen maar werd om 3 uur wakker en toen ging de kermis weer aan. Hier en daar steken de gevolgen van mijn Chernobyl behandeling de kop op. Misselijkheid vooral. ‘S nachts is dat echt erg irritant. Ik neem mij voor om de hele nachtelijke dynamiek maar es door te nemen met de doktoren vandaag. Het is namelijk maandag en het weekend is weer voorbij. Olga komt vandaag!

Het is een enorm verschil in de dynamiek. Weekend of door de weeks. Vanaf een uur of acht gaan de verblijven hier open en is het een komen en gaan van witte jassen en mondkapjes, allemaal met hun eigen agenda. Kleine legertjes bewegen zich achter de opperaap aan en lopen zo één voor één de patiënten af. En passant komt de verpleging met hun karretjes om alles te controleren en de medicatie te verstrekken. Diëtist, fysiotherapeut, maatschappelijk werker en psycholoog. Iedereen doet z’n kunstje. Vandaag mag er ook een kamergenoot naar huis en dat levert extra drukte op. Pillen controleren, afspraken maken, waardes bekijken en goede instructie van de witte jassen. Koffers inpakken en dan wachten tot de partner je komt halen. Het bed wordt alvast afgehaald en de bestelde maaltijd wordt afbesteld. Het is druk op de kamer.

Dan komt Olga en dat is fijn. We hebben het vooral gehad over normale dingen van de afgelopen dagen. Even niet ziek zijn. Ondertussen pakt Olga de tas uit met schone was en de knutsels van de kinderen. De meisjes hebben een ballon beschilderd en er ogen op geplakt. Gezichtje erop, stropdas er aan en hup: Captain Chemo is geboren. De ballon bungelt aan m’n infuuspaal als een ongewenste maar inmiddels toch welkome maat. Het doet mijn mondhoeken soms omhoog gaan en dat is fijn. Olga blijft tot na de lunch.

En dan mijn eerste confrontatie met verveling en sleur. Ik ben moe van de slechte nacht en heb geen zin om iets te ondernemen waar ik vrolijker van wordt. De fysio kan de pot op met het bewegen, denk ik. Vervolgens heb ik een half uur op de fiets gezeten. De fysio kan ook de pot op met haar wandelingentjes en spieroefeningen die ik vervolgens ergens in de middag keurig heb uitgevoerd. Nee, ik ben opstandig en luister naar niemand!

Na een tukkie in de middag wordt het tijd om richting de maaltijd te gaan. En voor de maaltijd mogen we op de weegschaal en daar wordt zichtbaar dat er weer te veel vocht in m’n systeem zit. Dat wordt weer een wedstrijdje met Jaap! Alleen mag het nu nog niet volgens de zuster. Iets met de combinatie met de chemo; dit mag pas na 19:00 uur. Nou, en dat is dus waardeloos. Die pleuris medicijnen helpen wel voor de nodige lichaamsbeweging maar helpen daar ook ’s nachts bij.. dan wil ik juist slapen!

Ik ben in de opstandige modus. Iedereen kan het heen en weer krijgen! Even bellen met Olga, slechte flim gekeken en klaar maken voor de nacht. Ik heb weinig vertrouwen in de goede afloop deze keer. Inmiddels staat Jaap voor in de plaswedstrijd, maar ik voel ‘aan m’n water’ dat ik wellicht een betere tweede helft ga krijgen.