Stand My Ground

Soms duurt het lang voordat je begrijpt waar een liedje over gaat, in elk geval voor jezelf. Vanaf het moment dat je het begrijpt kun je het liedje niet meer op een andere manier horen. Een beetje het zelfde met een ‘mamma appelsap’. Als je die één keer hebt gehoord zal het liedje nooit meer het zelfde zijn, ook niet als de feitelijke betekenis van het liedje helemaal is ‘vergald’.

Ik heb een paar jaren meegedraaid in een koor in Amersfoort. Daar was een koorlega de koning van de verhaspelingen. Maanden werden geïnvesteerd in het onder controle krijgen van een nummer ‘Gaia’. Hoewel prachtig gearrengeerd was het een gedrocht om onder controle te krijgen. Tijdens de repetities was er aandacht voor de verschillende stemgroepen en daardoor tijd om aan de slag te gaan met de tekst. Zo gezegd is deze professioneel ‘verkracht’ om nooit weer normaal te worden. She’s gonna die undressed, bury us all under lice, the rubber duck into the night… Het nummer is nooit weer het zelfde geworden voor mij.

Een ander project van het koor was het nummer van Within Temptation; “Stand my Ground”. Persoonlijk vind ik dit een heel mooi nummer waarin kracht en emotie zit. Eigenlijk heb ik nooit echt begrepen waar het over ging, tot recent. Geen idee of de schrijver ook deze betekenis in het liedje had gelegd, maar het ‘klikte’ eindelijk bij mij. Stand my ground. Vasthouden aan de grond waarop ik sta en niet zomaar opgeven. Het gevecht aangaan wetende wat je in huis hebt. Feiten onder ogen zien in al hun glorie en lelijkheid.

In mijn tijd bij het eerdergenoemde koor heb ik mij een tijd mogen bemoeien met de regie van de nummers. Een bescheiden poging doen om de betekenis van het nummer over te brengen aan de toeschouwer en hopelijk het nummer versterken. Het nemen van deze regie kon pas als ik echt snapte waar het nummer over ging. Dan pas kan je het overbrengen aan het koor en in beelden tot uiting laten komen. Zo lang je enkel een vaag idee hebt wordt ook de regie vaag en onduidelijk.

Inmiddels is het traject dat ik moet gaan doorlopen steeds duidelijker aan het worden. Ik wil hierover nog een paar blogjes schrijven zodat iedereen helemaal up to date is. Maar vanavond liet Spotify mij horen waar ik in 2020 het meeste naar had geluisterd. In die lijst kwam Stand My Ground langs. Hoewel het nummer niet gaat over mensen die ziek zijn en het e.e.a. nog voor de boeg hebben sprak het mij ineens erg aan. Volhouden en mijn eigen stukje grond bewaken. Regie voeren op dat waar ik wel invloed op heb en de rest laten gebeuren in het vertrouwen dat het goed gaat komen. Ik neem aan dat de dirigent weet waar hij mee bezig is en zal aangeven wanneer ik aan de beurt ben. Als ik inzet op de maat en m’n mond houd wanneer er een rust staat dan zou er een mooie harmonie moeten ontstaan tussen mijn hoofd en hart.

8 januari 2021 staat het te gebeuren. Het plan is dat ik dan word opgenomen om uiteindelijk mijn nieuwe stamcellen te ontvangen. Tot die tijd zal ik oefenen en mij goed voorbereiden op het concert; zonder publiek.