Mijn naam is Hans Douma. Ik ben geboren in april 1977, bij aanvang van deze blog was ik 43 jaar. Er is voor mij een leven voor en na 31 augustus 2020.
Voor 31 augustus 2020 had ik een leven waarin ik lekker aan het werk was bij Veilig Thuis Utrecht als maatschappelijk werker. Ik heb een gezin met 2 jonge kinderen en een lieve vrouw. Het leven ging z’n gangetje. Het leven was niet uitgesproken bijzonder of uitgesproken saai.
Vanaf het voorjaar 2020 ervoer ik wat fysieke klachten waarvan vermoeidheid de voornaamste was. Die klacht was niet zo gek omdat we als gezin midden in een verhuizing en verbouwing zaten. Ook het werk was een hele uitdaging dus de combinatie maakte de vermoeidheid erg verklaarbaar. Ik was gewoon toe aan vakantie.
In juli 2020 zijn we als gezin op vakantie gegaan om goed te kunnen uitrusten. Vanaf de eerste vakantiedag echter kreeg ik aanhoudende heftige buikklachten. Op zichzelf was dit niet nieuw voor mij omdat ik dit ook eerder periodiek wel eens had. Het feit echter dat het langer dan drie dagen duurde was verontrustend. Omdat de Italiaanse arts die ik bezocht adviseerde om naar het ziekenhuis te gaan als de klachten niet over gingen zijn we als gezin eerder vertrokken terug naar Nederland.
Aangekomen in Nederland werd de voorlopige diagnose galblaasontsteking bevestigd. Toen er over een operatie werd gesproken trok de chirurg aan de bel. Mijn bloedwaarden waren niet goed. Ik ben doorgestuurd naar een hematoloog. Op 31 augustus 2020 kreeg ik het bericht van de hematoloog dat ik MDS heb. Een beenmerg aanmaak stoornis.
In deze blogs wil ik jullie meenemen in de 8-baan waarin ik en mijn gezin sindsdien zitten.
Ik sta in het leven met een rauwe en cynische ondertoon. Ik probeer de (zwarte) humor van situaties in te zien om zo het hoofd boven water te houden. Dit doe ik ook in mijn blogs.
Met mijn blogs wil ik mijn naasten informeren over wat er gaande is. Ook wil ik lotgenoten meenemen in hoe ik met de 8-baan om ga. En niet onbelangrijk: ik gebruik mijn blogs om de chaos in mijn hoofd te ordenen tot hapklare brokken.

groeten
Hans Douma
