Werkspot

Ik ben dus patiënt in een ziekenhuis en ik heb een hulpvraag, tegen wil en dank. In dat systeem loopt een keur aan min of meer witte jassen die allemaal een diploma hebben om in het menselijk lichaam te poeren en goede of slechte berichten over te brengen. Op elke afdeling is hiërarchie van opperdokter naar poetsvrouw. Iedereen een eigen functie maar de ene is niet belangrijker dan de andere. Iedereen is erop gericht dat ik, als patiënt, uiteindelijk tevreden het pand verlaat; al of niet in horizontale positie.

In ons nederlandse systeem heb ik blijkbaar een blind vertrouwen want ik heb nog niet één keer naar de diploma’s van de verschillende poppetjes in de keten gevraagd. Iedereen, nou ja bijna iedereen, gaf mij de indruk te weten waar ze mee bezig waren. Ze mochten allemaal doen waarvoor ze waren aangenomen. Maar ik zie alleen de voorkant van het doek. Wie weet wat er tussen de coulissen gaande is als verder niemand kijkt…

Tijdens een telefoontje met een vriendin ontspon deze gedachte. Zij stak mij een hart onder de riem en vond dat we best veel voor onze kiezen hebben gehad de afgelopen jaren. Het begon allemaal eind 2018 met de verbouwing van onze badkamer in het oude huis. Hier hadden we al enige tijd last van lekkage en Olga en ik hadden besloten dit nu grondig aan te gaan pakken door het inhuren van een deskundige. Wij zouden als hulpvrager aan deze deskundige vragen onze badkamer om te toveren tot een paradijsje met vloerverwarming en mooie verlichting. Wij maakten kennis met onze Herbert.

Herbert liep door onze badkamer en blaakte van het zelfvertrouwen. Dit was geen lastige klus, had hij al veel vaker gedaan. We moesten maar eens kijken op zijn Facebook en eigen site; hier stonden een aantal voorbeelden. Vanuit de koepelorganisatie had hij een keur aan opleidingen gehad waardoor hij verwachtte dat hij in een mum van tijd onze schimmelgrot zou omtoveren tot een waar tropisch zwemparadijs. Door zijn snelheid zou hij zelfs de kosten goed onder controle kunnen houden. Een klusje van maximaal drie weken! Olga en ik namen formeel onze bedenktijd maar eigenlijk was aan het einde van de kennismaking voor ons al duidelijk dat Herbert onze man zou worden!

Iets later dan de bedoeling was kon Herbert beginnen. Hij bracht de nooddouche en inventariseerde professioneel wat hij de komende dagen allemaal nodig had. De container werd voor de deur afgeleverd. Get ready for the launch! Olga en ik waren vol vertrouwen dat wij met ingang van het nieuwe jaar gebruik konden maken van onze nieuwe badkamer. De drie weken overlast zouden we op de koop toe nemen. Iets later dan de bedoeling was gingen de eerste tegels van de muur en werd de oude badkamer steen voor steen afgebroken; maar het vertrouwen bleef. Herbert deed zijn best en iedere reis kent tegenslagen. Maar gaande weg het traject kreeg ons vertrouwen de nodige deuken. Herbert werkte netjes maar het tempo lag niet al te hoog. Hij behandelde zijn materialen als de versproducten van de supermarkt want deze werden dagelijks vers gehaald bij de bouwmarkt. Met chirurgische precisie werden de tegeltjes en leidingen aangelegd. Het was blijkbaar belangrijk om voldoende rust te nemen want regelmatig was Herbert afwezig of legde met veel woorden uit waar de vertraging vandaan kwam. Ook het fysieke gestel van Herbert speelde hem parten. Hoewel wij het heel vervelend voor hem vonden, raakten wij halverwege januari 2019 toch wel wat geïrriteerd over de ‘zorgvuldigheid’. Stukje bij beetje kreeg ons paradijs vorm, uiteindelijk zouden we het halen!

Tien weken na de lift off werd de badkamer opgeleverd, geheel naar wens. Herbert was trots maar nederig omdat wij de vertraging zo goed hadden verdragen. Hij hoopte dat wij dit niet tegen hem zouden gebruiken. Wellicht zou hij de frustratie kunnen afkopen met een ballonvaart. Hier hebben wij nederig voor bedankt omdat wij bezorgd waren dat de ballonvaart overeenkomsten zou vertonen met de bouw van de badkamer. Het resultaat was goed maar de weg er naar toe was een regelrechte kwelling. Herbert werd een gevleugelde term voor de kinderen die bouwvakkers steevast aanduiden als ‘een Herbert’.

Ik hoop dus maar dat in het ziekenhuis weinig gebruik gemaakt wordt van Werkspot. Ik hoop maar dat er in tijden van krapte weinig gebruikt gemaakt wordt van ‘een Herbert’ op de afdeling die vervolgens langzaam maar zorgvuldig mijn infuus aansluit. Ik merk dat er wel een verschil zit tussen het installeren van een badkamer en het installeren van een tableau nieuwe stamcellen in mijn lijf. Ik neem dan aan, al was het alleen al voor mijn eigen gemoedsrust, dat de mensen aan de knoppen weten wat ze doen en niet enkel certificaten hebben behaald via de koepelorganisatie.. here goes nothing!